Krynica-Zdrój (pod nazwą Krzenycze) istniała już przed 1547 r. Rozwój miasta w okresie późniejszym wiąże się z odkryciem w XVII w. leczniczych właściwości źródeł mineralnych. Wielką erę rozwoju krynickiego uzdrowiska rozpoczęła w 1856 r. działalność Józefa Dietla – profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, uznawanego za ojca polskiej balneologii. Już od 1858 r. stosowano tu kąpiele borowinowe. W tym okresie powstały: Stare Łazienki Mineralne, Stare Łazienki Borowinowe, Dom Zdrojowy, drewniana Pijalnia Główna z deptakiem, liczne pensjonaty i teatr modrzewiowy. Do rozwoju uzdrowiska przyczyniło się również wybudowanie w 1876 r. linii kolejowej do Muszyny, przedłużonej w 1911 r. do Krynicy-Zdroju. W końcu XIX w.
Krynica noclegi stała się również ośrodkiem sportów zimowych, odbyły się tu m.in. Mistrzostwa Europy w saneczkarstwie i Mistrzostwa Świata w hokeju na lodzie. Po wojnie nastąpiła rozbudowa kurortu, powstały nowe sanatoria branżowe, efektowny zakład przyrodoleczniczy, pijalnia główna z salą koncertową, korty tenisowe, boiska. Krynica Zdrój stała się największym kurortem w zespole Uzdrowisk Krynicko-Popradzkich. Jest „perłą” wśród 39 polskich uzdrowisk.