Kościół Farny pw. św. Jana Chrzciciela i św. Bartłomieja Apostoła. Najstarsza ze świątyń w Kazimierzu Dolnym (parafia istniała tu już w 1325r.), początkowo gotycka, potem rozbudowana w stylu „renesansu lubelskiego” (1586-89; 1610-13 pod kier. arch. Jakuba Balina). Przy kościele renesansowe kaplice: Górskich, Borkowskich i Różańcowa. Z bogatego wyposażenia kościoła na uwagę zasługują przede wszystkim: późnogotycki portal główny, organy z 1620r. inspirowane sztuką flamandzką (najstarsze w Polsce), stalle w prezbiterium (1 poł. XVII w.), kamienna chrzcielnica (warsztat Santi Gucciego pochodzącego z Florencji), XVII i XVIII-wieczne kurdybanowe antepedia (osłony przedniej części ołtarza wykonane z tłoczonej i malowanej skóry), intarsjowana ambona z 1615r. z późniejszym rokokowym zwieńczeniem, późnorenesansowe popiersie Mikołaja Przybyły.
Dzwonnica. Zbudowana w 2 poł. XVIIIw., spłonęła w 1853r. Odbudowana i rozbudowana na budynek mieszkalny w 1886r.
Kościół szpitalny pw. św. Anny. W miejscu obecnego kościoła drewniany budynek istniał już prawdopodobnie od co najmniej 1530r. Świątynia murowana, w dzisiejszym kształcie stanęła w tym miejscu w 1671r. Kościół jest jednonawowy, wzorowany częściowo na kościele farnym. Pod prezbiterium znajdują się krypty z trumnami i ludzkimi szczątkami. Kościół posiadał kiedyś bibliotekę (przeniesioną później do fary), która mieściła się w kościelnym skarbcu.
Dawny szpital przy kościele św. Anny oraz przytułek św. Ducha. Szpital powstał ok. 1635r. Posiada niezwykle bogaty i ciekawy manierystyczny szczyt ozdobiony wolutowymi spływami i sterczynami. W 1783r. odbudowano zawalony dach na szpitalu i pokryto go gontem. Kompleksowy remont budynku z przystosowaniem na potrzeby domu kultury i biblioteki miał miejsce w latach 1953-1957 pod kierunkiem arch. Karola Sicińskiego. Obecnie jest tu siedziba Kazimierskiego Ośrodka Kultury, Promocji i Turystyki.
Klasztor OO. Reformatów i Sanktuarium p.w. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Kościół ufundowany w 1589r., konsekrowany w 1591r. W 1627r. przy kościele osiedlili się franciszkanie – reformaci, którzy stopniowo powiększyli świątynię, a w latach 1638-68 dobudowali część klasztorną, otoczoną w 1 poł. XVIII w. wysokimi murami obronnymi z wejściem w postaci tzw. krytych schodów. W okresie okupacji (od 1942 do lipca 1944r.) klasztor zajmowało gestapo, a piwnice zamieniono na więzienie. W 1956r. w klasztorze powstało muzeum, którego eksponaty obejmują: rękopisy, stare druki, dawne rzeźby i obrazy oraz relikty regionalne z okolic Kazimierza. Kościół zachował wystrój pierwotny, z którego na uwagę zasługują przede wszystkim: ołtarz główny z 1770r. według projektu arch. Tomasza Hoffmana z obrazem Zwiastowania NMP z 1600r., czczonym od wieków jako słynący łaskami, epitafia rodziny Przybyłów, żelazne drzwi kute z datą 1589, pochodzące z pierwotnego kościoła, drewniana studnia na wirydarzu klasztornym z 1629r.
Kaplica grobowa Jana Oleśnickiego w Bochotnicy (w ruinie). Budynek stanowi bardzo wczesny przykład (po 1533r.) mauzoleum dla osoby świeckiej, wzorowanego być może na Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu i jest najwcześniejszym tego typu obiektem na Lubelszczyźnie, jedynym czystym przykładem renesansu w gminie Kazimierz Dolny. Nosi wezwanie św. Anny.
Zamek w Bochotnicy i wzgórze zamkowe. Przykład obronnej architektury gotyckiej z poł. XIV w., przebudowanej w okresie wczesnego renesansu (1 poł. XVI w.), w postępującej ruinie od XVII w. Zamek niewielki, o wymiarach ok. 30 x 35 m, na rzucie zbliżonym do nieregularnego owalu. Obecnie w stanie zupełnej ruiny: zachowały się tylko częściowo fragmenty murów od pd.-zach. i wschodu.
Łaźnia – nazywana również Starą Łaźnią. Powstała w 1921r. na miejscu dawnego szlachtuza, zaprojektowana przez arch. Jana Koszczyc-Witkiewicza. Początkowo budynek spełniał funkcje łaźni miejskiej i pralni. W ostatnich latach pełni funkcje pensjonatowe i restauracyjne. W ścianę wmurowana tablica pamiątkowa: “Zakład Kąpielowo-Dezynsekcyjny wzniesiony przez Naczelny Nadzwyczajny Komisariat ds. walki z epidemiami, 1921”. Obecnie własność Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
Kamienice Przybyłowskie – pod św. Mikołajem i św. Krzysztofem. Powstały ok. 1615r. wybudowane przez mieszczan – Mikołaja i Krzysztofa Przybyłów. Stanowią przykład późnorenesansowej (manierystycznej) architektury, łączącej w sobie miejscową tradycję budowlaną z wpływami niderlandzkimi i włoskimi. Dekoracja wykonana jest w technice stiuku. Kamienice zwieńczone są jednymi z najpiękniejszych w Polsce renesansowych attyk.
Cmentarze żydowskie. Pierwszy cmentarz żydowski w Kazimierzu Dolnym powstał na końcu ul. Lubelskiej. Nieznana jest dokładna data jego założenia. Zapewne nastąpiło to wraz z ukonstytouwaniem się gminy żydowskiej w Kazimierzu. Cmentarz został zdewastowany przez Niemców już na początku II wojny światowej. Obecnie w miejscu cmentarza znajduje się przyszkolne boisko, w którego kamiennym ogrodzeniu widoczne są fragmenty macew. Cmentarz żydowski przy ul. Czerniawy został założony w 1851r., na gruncie podarowanym kazimierskiemu kahałowi przez Motka Herzberga. Również i ta nekropolia została niemal doszczętnie zdewastowana na rozkaz Niemców w czasie II wojny św.. W latach 70. wydobyto z ziemi kilkaset potłuczonych nagrobków i wybudowano z nich na cmentarzu rodzaj lapidarium. Pomnik w kształcie pękniętej ściany złożonej z kamiennych macew (proj. arch. Tadeusza Augustynka) przypominać ma jerozolimską Ścianę Płaczu. Na cmentarzu zachowanych jest kilkadziesiąt nagrobków, z których najstarszy pochodzi z połowy XIX wieku.
Studnie miejskie. Studnia w centrum Rynku ma kilkusetletnią historię. Była niegdyś zdrojem ulicznym. Pod koniec XIX w. otrzymała pompę abisyńską, co ułatwiało czerpanie wody. Nową pompę zainstalowano w niej w latach 80-tych. Dzisiejszy wygląd nadał studni w 1913r. arch. Jan Koszczyc-Witkiewicz, projektując jej drewnianą obudowę i zadaszenie, jak również studni przy ul. Lubelskiej. Dwie inne miejskie studnie znajdują się: jedna na ul. Krakowskiej, druga na ul. Lubelskiej obok przedszkola. W 2012r. studnie zostały poddane pracom remontowym.
Cmentarz parafialny. Miejsce na cmentarz parafialny św. Jana w Kazimierzu Dolnym zostało wybrane w 1798r., jednak poświęcenie cmentarza odbyło się dopiero w 1869r. z udziałem kazimierskiego proboszcza, ks. Jana Szczepańskiego. Do tego czasu funkcjonował stary cmentarz, znajdujący się na zboczu wzgórza zamkowego, za kościołem farnym. Kazimierski cmentarz parafialny jest jedną z piękniejszych nekropolii w kraju, przede wszystkim ze względu na swoje położenie na stoku wzgórza, jak również liczne zabytkowe nagrobki. Nowa część cmentarza (w górze za starym) została poświęcona w 1924r. Oddzielony był początkowo głębokim wąwozem, w latach 50-tych obie części połączono murowanym kamiennym mostem arkadowym. Na cmentarzu spoczywają ważne dla miasteczka osobistości, m.in.: Tadeusz Feliks Tyszkiewicz, Tadeusz Ulanowski, ksiądz Andrzej Kamiński, rodzina Berensów, Antoni Michalak, Maria i Jerzy Kuncewiczowie, Karol Siciński, Cezary Sarzyński czy Józef Miłosz.